Yazdığım kadarıyla, içimden taştıkça...

Herkes gibi başlayayım ben de: Çocukluğumuzun kahramanı öldü. Kobe Bryant'ın ne kadar büyük bir karakter olduğunu çok sonralardan keşfetmiş birisi olarak ölüm haberini ilk gördüğümde ben de sarsıldım. Mütevazi, ne söylemek ve yapmak istediğini bilen ve aslına bakarsanız her şeyin toplamında SAYGIN bir sporcuydu Kobe. Daha sonra bir haber daha düştü. Şu satırları yazdığım dakikalarda daha doğrulanmadı ama kızlarının da aynı helikopter kazasında yaşamlarını yitirdikleri bilgisi var. Düşünüyorum. Ölüm için "daha yazık" olmak diye bir şey söz konusu olabilir mi? Artık ölüme daha farklı bakıyorum. Kobe Bryant en azından hak ettiği sevgi ve saygıyı gördükten sonra öldü. Ortaya koyduğu şey sonuna kadar takdir edildi. Çabaları sonuçsuz kalmadı yapmak istediği şeylere dair. Yaşamda bir parça mutluluk göremeden göçen insanlar var. All - Star maçlarında bile efsanesine ve disiplinine ayrı önem veriliyordu. Yarattığı şeyin dengini gördü. Ee zaten NBA oyuncuları en prestijli...

2018 yılında yayınlanmış olan bir infografik Twitter'da yeniden çok popüler oldu. North Carolina Üniversitesi (Chapel Hill) tarafından yayınlanan verilere dayanarak The Economist'in dolaşıma soktuğu bu grafikte kullanılan değişkenler tartışmaya açık bir zeminde elbette. The Economist elde ettiği dataları kümelendirme yöntemi ile partilerin manifestolarına dayanan data skorlarını dört ana konu üzerinde değerlendirerek bir harita oluşturmuş. Bu haritada partiler aldıkları oy oranları (2014-2018 arasında değişen seçmen tercihleri de ayrıca bir değişken halini alabiliyor) üzerinden yerleştirilmiş ve ideolojik olarak geleneksel sağ ve sol yelpazesine oturtulmuş. Burada dört ana faktör: göç (mültecilik ekseninde diye düşünebiliriz), kişisel özgürlükler, ekonomi politikası, AB entegrasyonu. Sonuncudan başlayacak olursak AB bir elit birliği, elitizm projesi olarak tanımlanmış ve oluşan veri birikimi bu tanım üzerinden değerlendirilmiş. Uzun zamandır literatürde baskın olan gör...