Yazdığım kadarıyla, içimden taştıkça...

İstanbul Ekonomi Araştırma Genel Müdürü Can Selçuki 29 Temmuz 2019'da attığı tweetle yeni bir fenomene parmak basıyordu. "CHP'li belediyeler en ufak bir hata yaptığında seçmen çok hızlı mobilize olup, en yüksek perdeden tepkisini ortaya koyuyor. Bu dönemde esas denetçi İçişleri Bakanlığı değil CHP'li seçmenin kendisi. Bazılarının partilerine açtığı son kredi gibi."  Selçuki'nin yukarıda bahsettiği durum neye işaret ediyor? Yerel seçimlerden sonra göreve gelen CHP'li belediyelerde yapılan atamaların akraba-eş-dost kaynaklı hale gelmesi, belediyelerde başlatılan kötü niyetli uygulamalar ve parti tabanı tarafından benzeri durumlara karşı yükselen itirazlar. Can Selçuki'nin attığı bir tweet elbette tek başına veri haline gelmiyor veya net bir sonuca varmamızı sağlamıyor. Ancak CHP içerisinde yaygın olan bir durumun bu olayla çakışması bu yazıya dair bir ana fikir oluşturdu.  Türkiye'de araştırma şirketleri, parçalı halde dolaşımda olan dem

Başlığı görenler kendisini rijit ve sekter bir siyasi etkileşime terk etmiş birine ait bir izlenim edinebilir bana dair. Aslında beni tanıyan dostlarımın çoğunluğu diyalog, gözlem ve meraka dayalı olarak kendimi yakın hissettiğim siyasal grupların dışında çokça bulduğumu bilir. Gel gör ki aklıma estikçe yazmak için açtığım bu blog sayfası ülkenin gündemine yenik düştü :) Yaşadığımız anomalinin boyutunu anlatmak aslında ayrı bir yazının konusu. Ancak meseleye şöyle bir açıklama getirebiliriz: İstanbul seçimlerinin tekrarı ülke tarihinde gördüğümüz en büyük  yasallaştırılmış zorbalıklardan bir tanesine denk gelmekte. Varlık vergisi veya 1946 seçimleri gibi örnekler mevcut iken bu olayın ağırlığı nedir diye düşünmemiz gerekebilir. Elbette bir noktayı atlamadan: Türkiye bahsi geçen ve benzerleri çoğaltılabilecek olayların yaşandığı dönemleri çoktan geçti. Kısacası artık ne dünya ya ne de ülkemiz bahsi geçen dönemlere ait alışkanlıkları takip ediyor. 2019 yılında 2019 yılının maddi koşull