Yazdığım kadarıyla, içimden taştıkça...

Ben askerliğimi bedelli yaptım. Reyhanlı saldırısından beri askeri operasyonlarda ölenlerin ihtiraslar uğruna kaybettirilen yaşamlar olduğunu düşünür dururdum. Kendi becerikliliğinin, cesaretinin eşsiz olduğuna olan sonsuz inançla girişilen saldırgan tavırlar. Hınç dolu tavırlar. Kendi ülkesinde hor görülmesine sebep olduğunu düşündüğü tarihsel iç düşmanları ile hayattaki pek çok kötülüğün, kirli davranışın müsebbibi saydığı Batılı gavurdan alınacak rövanş için girişilen STRATEJİK DERİNLİK.  Yurtsever, Kemalist ailemin bile askerlik görevimin gelip çatacağı günlerden korkmasına sebebiyet veren serkeşlik. Hani başkasının yumruğu ile delikanlılık taslayan çakal mahalle abisi olur ya... Aleme nizam vereceğini ilan eden ama kendi yaşamsal kaygılarına sıra gelince çok naif bir titizlik içerisine girecek kadar bencil bir duruş.  Askerliğim kısa sürdü. Bu kısa süre içerisinde uzun dönemdeki çocuklarla, bizlere eğitim vermekle yükümlü olan sözleşmeli er-erbaş-astsubaylar ...

Blogda daha önce farklı uzmanlık alanları bulunan dostlarımı misafir etmiştim. Onlarla geliştirdiğimiz bir söyleşi formatı üzerinden çeşitli konuları irdeledik. Bir süredir yapabildiğim kadarıyla yakın takibe aldığım genç siyasi figürlerden birisi olan CHP Genel Başkan Yardımcısı Gökçe Gökçen ile bir deneme yapacağız.  CHP Gençlik Kolları ile haşır neşir olmuş olan bir çok genç birey zaman içerisinde kendisini bir fantazya içerisinde bulur ve ülkeye, partiye yön verirken çeşitli sahneler içerisinde düşler kendini. Kimimiz şartlara bağlı olarak kimimiz siyasetin doğasından ötürü çeşitli hayallerimizi gerçekleştirdik veya gerçekleştiremedik ancak Gökçe sanıyorum 1996 itibariyle alırsak eğer 1980 sonrası CHP’de kimsenin başaramadığını başardı. Gençlik Kolları kademelerinden sonra pek ara vermeden, parti tüzüğünde belirlenen genç olma yaşını geçmeden ana kademe MYK üyeliğine geldi.  Gökçe ile bu çalışmayı yapma isteğim elbette onun sadece yaş kriterleri içerisinde gö...

tilburg benim için pek yeni şartları getiren bir süreç oldu. beni gerçekten takdir eden bir insanı yüreğime yerleştirirken yepyeni şartların bir anda oluştuğu yeni hayatımda kendime biçtiğim rollerin ne kadarına denk geldiğimi kestirmeye çalıştığım günlerden geçiyorum. ailemi, onlarla sadece aynı masanın etrafında oturmanın herhangi bir ihtirasa dair edinim anlarımdan daha kıymetli olduğunu anladığım günlerin onlardan uzak düştüğüm zamanlara denk gelmesi pek dramatik. ablalarımın, hele bir tanesinin bana dair hassasiyeti, inceliği, kendime dair yaptığım haksızlıklara ilişkin beni tekrardan mahcup ederken, ablalarımın beni nasıl bu kadar sevdiğini onları ne kadar sevdiğimi anlarken idrak ettiğim kısıtlı görüşmelerimizin mecbur olduğu günler. babam gitti. rüyalarımda görüyorum onu. bazen 10'dan geriye sayıyor ve göçüp gidiyor. bıraktıklarına dair zihnimi tazelemem için bir fotoğrafındaki gülüşü yetiyor. size babama ilişkin sahip olduğum motivasyona dayalı bir zihinsel manipülas...